Met alle EAPPI teams zijn we een week op stap. Zo waren we in Yad Vashem-het museum over de Holocaust- en zagen de gruwelen van de tweede wereldoorlog aan ons voorbij gaan.
Eerst stigmatisering als jood, vervolgens beperking van leefruimte en oprichting van scheidingsmuur, toen de bestempeling van de groep als (commun)isten. De instelling van een eigen bestuur, die moest beslissen over leven en dood, gaf een wrange draai aan dat alles en er ontstond gaandeweg een methodiek gericht op het uitroeien van een gemeenschap.
Hoe vreselijk het ook is: door onze ervaring met de bezetting ontstond bij ons een gevoel van herkenning. Niet dat de Israelis zich nu schuldig maken aan systematische uitroeing, maar wel aan het marginaliseren van een bevolkingsgroep, wier economisch leven onmogelijk wordt gemaakt en die basale mensenrechten ontberen, zoals vrijheid van beweging, familierechten als hereniging van man en vrouw, vrijheid van onderwijs.
De sjoa was de grond voor het erkennen van het bestaansrecht van de staat Israel. Een beslissing van de Verenigde Naties. Een beslissing waar wij als westerse landen die deel waren van de verschrikkingen van WOII allemaal achter staan. Nu is het aan diezelfde landen om te zorgen dat dezelfde mechanismen niet weer plaatsvinden en dat ook de minderheid van de palestijnen een leefbaar bestaan krijgen.
2 opmerkingen:
Wat concreet nodig is om de landen van de Verenigde Naties in staat te stellen te voorkomen dat Israel (onder anderen) niet in dezelfde mechanismen van marginaliserin en vernietiging vervalt, is het wezen van de mechanismen zelf leren ontrafelen. Stephen B. Karpman ontwikkelde een schema om de complexe mechanismen van intermenselijke drama's in een z.g.: 'slachtoffer' - 'dader' - 'redder' trauma-driehoek te vertalen en zo de oorsprong van de ellende inzichtelijk te maken. De VN staat voor de enorme opgave om de eigen machtspolitiek te transformeren naar inzicht en waarheid, daarvoor moet de VN als het ware de 'trauma driehoek' van Karpman op het eigen handelen leren toepassen .. een andere oplossing is er niet, het is de uiteindelijke missie van de VN om dit proces te leren beheersen. Vooralsnog is het een groot probleem dat de VN zelf nog volop 'in de leer' zijn bij de eigen verklaring van de universele rechten van de mens en het ethische fundament waarvoor de VN staan. - (Mirthe)
.. met behulp van het schema (de trauma driehoek) van Karpman zou je bijvoorbeeld kunnen vaststellen dat de VN nog in de reddersrol anno 1947 zit ten opzichte van Israel - dat ondertussen vol overtuiging bezig is de transitie van 'slachtoffer' naar 'dader' te maken. Daarbij actief geholpen door de wereldgemeenschap die vooral streeft naar een balans tussen de belangen van het Westen ten aanzien van die van de Arabische wereld en dus verlieten enkele leden van de VN de zaal toen de president van Iran een toespraak hield. En dat terwijl het altijd beter is om goed te blijven luisteren en per toespraak nauwlettend van repliek te dienen.
Ditmaal verlieten VN leden de zaal omdat zij er op voorhand vanuit waren gegaan dat de president van Iran de holocaust wederom zou ontkennen, iets wat bij deze toespraak nu net niet gebeurde. Iran geeft keer op keer aan dat het de 'trauma driehoek' van de VN kan triggeren met als enige bedoeling: het ondergraven van de geloofwaardigheid van de VN.
Een reactie posten