Vrijheid van beweging mensenrecht?

De filosofe Seyla Benhabib pleit in dagblad Trouw dd 28 dec 2013 voor “vrijheid van beweging” als mensenrecht.

Vanouds geldt de Bijbelse norm gastvrijheid te betonen aan de vreemdeling in je midden want gij waart ook vreemdeling in Egypte. Uitwerking van het beginsel: wat Gij wilt dat u geschiedt doet dat evenzo. Positief geformuleerd vraagt het adagium al heel wat meer  van ons dan negatief.  

Benhabib noemt het de fundamentele wet van wederkerigheid.

Een norm die ons handvaten kan verschaffen, immers waar stellen we grenzen aan onze medemenselijkheid? Goedheid betonen begint binnen het gezin, de familie, de clan, ons dorp, onze streek. Daarna wordt het ons land, onze natie. Inmiddels is de wereld zo met elkaar verweven dat we beseffen dat het welzijn van het ene land samenhangt met het welzijn van het andere.

Samen delen roept mijn schoondochter als de kindjes van 2 en 4 bezig zijn met speelgoed en/of lekkers.  Moet dat altijd, vraag ik me dan af? Mag je niet je eigen stukje bewaken? De treinbaan die jij zorgvuldig hebt opgesteld? De toren die jij met liefde hebt gebouwd? Moet dat met één pennenstreek weggevaagd? Hoeveel onrecht moeten we van elkaar verdragen? Mag je van de ander verwachten dat hij net zover wil gaan in zijn filantropie als jij bereid bent te gaan? Moet de ander ook zijn andere wang toekeren? in kleiner verband leren we grenzen stellen en bewaken, het spel van geven en nemen, nu eens ik dan eens jij. Samen optrekken. 

In de visionaire wereld waar de wolf neerligt met het lam gunnen we elkaar hetgeen wij onszelf ook gunnen. Kunnen we ruimhartig zijn? Er is genoeg voor ieder. Dat zou een mooi uitgangspunt zijn! Dan kunnen we de ander tegemoet treden met open vizier.

Sterven doen wij allen, de rijkdom die we vergaren kannen we niet meenemen naar de toekomende wereld, onze goede daden die een glimlach bewerken op ons eigen gezicht wel. Samen delen dan maar?  Zonder grenzen te stellen en te bewaken?

 

 

De meest gehate man in Israel, vermoord? Luister naar Avnery: Zeker weten van wel

Uri Avnery, korte weergave van zijn blog van 15 november 2013:

Is Arafat vergiftigd? Zeker weten en ik was er vanaf het begin af aan al van overtuigd.

Er was en is geen man zo gehaat in Israël als Arafat.  Sharon maakte er geen geheim van dat hij hem graag zou doden. Arafat zelf nam weinig voorzorgsmaatregelen. Hij vertrouwde op goddelijke bescherming.

Waarom wilde Israël juist diegene dood die de staat Israël erkende en de Oslo akkoorden sloot? Bij uitstek de man die het Palestijnse volk achter zich kon krijgen in zijn zoektocht naar vrede?

Die vrede behelsde de erkenning van de Groene Lijn als grens en Oost-Jerusalem als hoofdstad van Palestina.  Zo wilde Sharon helemaal geen vrede.  

 

Nu worden oude leugens uit de kast gehaald en doorzichtige beschuldigingen dat de Zwisterse experts niet deskundig zouden zijn. Sharon ligt in zijn coma en de regering Netanyahoe ontkent de aantijging dat Arafat vermoord zou zijn.

Voor de blog van Uvnery kunt u zich aanmelden via:

avnery@actcom.co.il

Ora en Labora, gebedsdag elke 24e van de maand

Maandelijks gebed voor vrede in het Midden-Oosten

De Wereldraad van Kerken heeft een aantal initiatieven opgezet om bij te dragen aan vrede in het Midden-Oosten. Eén van die initiatieven is een oproep tot een maandelijkse voorbede op de 24^e van elke maand voor vrede in het Midden-Oosten en in het bijzonder een oplossing van het Israëlisch Palestijns conflict. Op de website www.actpalestineforum.org (Engelstalig) vindt u meer informatie over deze oproep tot gebed. U kunt daar ook uw kerkelijke gemeente aanmelden als deelnemer aan deze actie, en ook zelf een gebed, een lied of een gespreksonderwerp aanleveren.

 

 Op bovengenoemde website staat een filmpje dat een beeld geeft van hoe de Palestijnse christenen om gaan met de bezetting, hun activiteiten en gebeden.

zie:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=py8VMhcMCOw

Dode zeerollen, ook politiek?

Delen van de Dode Zee rollen komen naar Nederland. In de NRC lees ik: de doobraak kwam toen Nederland blanco stemde in de zaak van het VN-lidmaatschap van Palestina. Ik wil iets van jou, maar daar moet wel iets voor terug.  Cultuurgoed als koehandel. Is dit de soort bagage die een Nederalndse Minister van Buitenlandse Zaken meeneemt in zijn rugzak? We weten het allemaal, maar het komt pas dichtbij als het mensen en volken betreft waar we dichtbij staan.

De Bedoeïenen waren goed genoeg om de Dode Zeerollen te vinden, als het nu gaat om hun huisvesting en onderwijs moeten ze wijken voor het Groot Israëlisch belang:  immers het gebied genaamd E1 moet ontruimd. De nederzetting Ma’ale Adunim, illegaal volgens Internationaal Recht,  wordt door de bezetter verbonden met Jerusalem. Ook vanuit de Negev woestijn  worden weer duizenden Bedoeïen “herplaatst” van hun eeuwenoude grondgebied. De Westerse wereld blijft ze zeggen: het mag niet, maar om ons leven met onze belangen door te laten gaan, kijken we af en toe de andere kant op.  De directeur van het Drents Museum is  trots op zijn expositie. De Nederlandse regering lijkt te zeggen:  dat hebben we toch maar voor elkaar gekregen door te zwijgen!

Het onrecht schreeuwt ons tegemoet, maar we hebben andere belangen………Zolang we zo omgaan met mensenrechten zijn we niet geloofwaardig. Trots op Nederland? Als we doen waar we zeggen voor te staan, ook als het ons wat kost.

Veiligheid versus Recht

In de documentaire “The Law in these Parts” , waar het militaire recht in de bezette Palestijnse gebieden onder de loep wordt genomen en gepensioneerde (militaire) rechters werden geïnterviewd, wordt duidelijk wat er met “recht” gebeurt als er vermeende  “veiligheid” in het spel is.

De drie pijlers van onze samenleving: wetgevende, rechtsprekende en uitvoerende macht staan in een delicaat evenwicht.

In de documentaire zie je militaire rechters met zoveel woorden uitspreken dat : “orde en rechtvaardigheid niet altijd hand in hand gaan” en: “dat wetgeving het militaire systeem moet helpen, dwz dat de wet door de gebiedscommandant moet kunnen worden aangepast in tijd van nood.”

De hele piramide van wetten en regels  waarbij er geen “burgerrechten zijn voor de ingezetenen- lees Palestijnen”,  is een stelsel dat uiteindelijk de veiligheid van Israël dient.  “Juridisch geschoolde “officieren besluiten over strafmaatregelen, die langdurige hechtenis van Palestijnse burgers met zich mee kunnen brengen.  De Shabak- de veiligheidsdienst- vraagt altijd om de volle termijn, verlenging van administratieve detentie kan omwille van “veiligheid” eindeloos verleend worden. Inzage in het dossier wordt niet verleend om de bron van de inlichtingen niet in gevaar te brengen. 

Palestijnen kunnen een petitie indienen bij het Hooggerechtshof van de staat Israël.

Dat het Hooggerechtshof van Israël door zijn besluitvorming de politiek dient en met zijn besluiten alle controversiële handelingen van de Israëlische autoriteiten een schijn van legitimiteit geeft dat is dan maar zo : “omdat het alternatief erger is”.

Erger voor wie?

Doelgerichte moorden, standrechtelijke executies, sloop van huizen, inbeslagname van land?  “Je dient een systeem” was de conclusie van één van de ondervraagden.

15 mei, voor de één nationale feestdag, voor de ander dag van nationale rouw

Op 14 mei 1948 riep Israël zich eenzijdig uit tot staat en scheidde zich af van het toenmalig Mandaat gebied Palestina.

In de maanden ervoor er erna vluchtten 750.000 Palestijnen uit hun dorpen. De angst zat er goed in na het bloedbad van Deir Jassin. 500 Palestijnse dorpen werden met de grond gelijk gemaakt.

Massamoord, etnische zuiveringen, veteranen van de Palmach en de Hagana komen nu als 80-jarigen met bekentenissen. In 1948 verscheen reeds het boek van een Israëlische officier : Khirbet Khizzeh.

Nu anno 2013 vieren de Israëliërs het 65- jarig bestaan van hun staat en de Palestijnen moeten nog steeds vechten voor de volledige erkenning van hun staat door de VN. De Volkenbond sprak anno 1948 van Mandaatgebied met het recht op staat-zijn van de Palestijnse gemeenschap die tot het Ottomaanse Rijk hadden behoord. De inwoners hadden de Palestijnse nationaliteit, joden kregen toestemming om er te immigreren.

Hoe lang moet je strijden om je oorspronkelijk recht terug te krijgen?

Hoeveel rechtsgrond hebben nieuwe feiten? De bouw van nederzettingen, de Muur op Palestijns grondgebied maken dat  60 % van de West oever ontoegankelijk is voor de Palestijnen, de rechtmatige bewoners. Net zoals in 1948 delven de Palestijnen het onderspit tegen de militaire overmacht van de Israëli’s. Eigendommen worden ontvreemd en mensenrechten met voeten getreden.

Het Mandaatgebied Palestina wordt langzamerhand Groot Israel, hoe wrang voor alle liefhebbers van vrede en gerechtigheid.

op weg naar school gevangen genomen en gedetineerd

Op woensdag 20 maart  2013 werden 27 kinderen in de leeftijd van 7-15 jaar in Hebron, Palestina, op weg naar school om 7.30 uur in de morgen door Israëlische militairen gevangen genomen. 

De minderjarigen werden in handboeien geslagen en geblinddoekt, ondervraagd, gefotografeerd. Ook werden vingerafdrukken genomen.. Dit alles zonder toestemming of aanwezigheid van de ouders, wettelijke vertegenwoordigers, advocaten of leraren.

De kinderen werden niet geïnformeerd waarom ze werden vast gehouden, hun ouders werden niet op de hoogte gesteld en ze werden vastgehouden tezamen met volwassenen. 

Deze praktijk is in strijd met het internationale recht, in het bijzonder met het Verdrag inzake de rechten van het kind, en wel in het bijzonder met art. 37 en art. 40

Geen enkel kind op onwettige of willekeurige wijze van zijn of haar vrijheid wordt beroofd. De aanhouding, inhechtenisneming of gevangenneming van een kind mag slechts worden gehanteerd als uiterste maatregel en voor de kortst mogelijke passende duur. 

Dat het onverwijld in kennis wordt gesteld van de tegen hem of haar ingebrachte beschuldigingendoor tussenkomst van zijn of haar ouders en dat het juridische bijstand krijgt

Dat het er niet toe wordt gedwongen een getuigenis af te leggen of schuld te bekennen.

 Om 14.00 uur werden de 8 allerjongste kinderen pas vrijgelaten, 17 kinderen werden afgevoerd naar militaire bases, waar ze verder werden ondervraagd.  

Muhamad Al-Razim, Muhamad Burqan en Muhamad Al-Fakhoury , 14- en 15 -jarigen, zijn overgebracht naar de Ofer militaire gevangenis waar zij nog steeds worden vastgehouden.

 Op dit moment zijn er 291 minderjarigen in Israëlische gevangenissen, daarvan zijn 31 kinderen onder de 16 jaar. www.addameer.org

Israël pesten?

Wie kun je het makkelijkste aanspreken op zijn ongewenst gedrag? Je vriend of je vijand?

Ik denk dat u allen antwoordt: je vriend. We spreken de staat Israël er op aan zich te houden aan internationaal afgesproken regelingen: de herkomst van producten op de verpakking vermelden. Onze minister Timmermans krijgt de wind van voren: hij zou zo het “vredesproces” verstoren. We moeten onze vrienden niet tegen het hoofd stoten. Hoezo “vrienden”?  Juist vrienden nemen je serieus. Het is geen onoorbaar voorstel! We vragen ze niet om immorele zaken. We vragen ze te doen wat we allemaal in Europa doen: geen onwaarheid verkondigen op onze producten.

Handel drijven met nederzettingen impliceert dat ze recht zouden hebben van bestaan.

De internationaal erkende grenzen zijn in 1967 vastgesteld. Door aan gene zijde van de grens nederzettingen op te richten handelt de staat Israel in strijd met het internationaal recht. Staten hebben de plicht om een situatie die voortkomt uit een schending van internationaal recht als niet rechtmatig te erkennen.

In oktober 2012 verscheen het rapport Trading away Peace, het rapport toont aan hoe Europa meewerkt aan het in stand houden van de nederzettingen. http://www.fidh.org/IMG/pdf/trading.pdf

De Nederlandse regering wil nu serieus gaan werken aan wetgeving die producten die afkomstig zijn uit nederzettingen ook verplicht dat op het etiket te vermelden. Daarvoor gelden immers andere regelingen en zeker geen voorrechten.

 

 

We doen verschrikkelijke dingen, zegt Gideon Levy

In een recente documentaire "Going against the grain" wordt de Israëlische journalist Gideon Levy gevolgd, zie  http://www.youtube.com/watch?v=4hRzdAgc8FM

"Ik denk dat we jegens de Palestijnen verschrikkelijke dingen doen" stelt Gideon Levy en vervolgens zien we door de jaren heen hoe hij melding maakt van het doden van onschuldige burgers, hoe een hoog zwangere vrouw bij een checkpoint de doorgang wordt ontzegd naar het ziekenhuis, hoe ongewapende burgers van nabij beshoten worden op weg naar hun werk of op weg naar huis.
Ooggetuige verslagen. Feiten, gebeurtenissen gedurende tientallen jaren gedocumenteerd.
 
In de tussentijd worden oorlogsmisdaden niet bestraft, worden jongeren opgepakt en gevangen gezet.

Kamperen in eigen tuin

Je wordt wakker en er staat een tent in je tuin. We zouden raar staan  te kijken! In het kampeerseizoen de droom van iedere kampeerder: vrij kamperen toegestaan.

Toch denk ik dat je het even meldt bij de boer als er een boerderij op zichtafstand staat!

Tussen Oost Jerusalem- beoogde hoofdstad van Palestina- en de nederzetting op Palestijns gebied Ma’ale Adunim ligt een gebied dat wordt aangeduid met E1.

Dit is nogal in het nieuws. Sinds de erkenning van Palestina als waarnemende staat door de Verenigde Naties heeft de premier van Israel eenzijdig besloten om tot de bouw van 4000 woningen over te gaan in E1.  Pikant detail: Palestijnen krijgen geen toestemming om te bouwen op eigen grond, gevolg van het leven onder bezetting.

 Bij wijze van actie in het kader van het geweldloos verzet hebben Palestijnen in het diepste geheim een tentenkamp opgericht op vrijdag 11 januari in E1. Dit sloeg in als een bom. Netanyahoe beval tot onmiddellijke ontruiming. Hoe simpel kan het zijn: een illegale buitenpost gewoon ontmantelen……Ze noemde de nieuwe stad: Bab al Shams: Poort van de Zon. Geniaal noemde de verslaggever van Ha’aretz de actie!

 Zes dagen kregen de inwoners van de nieuwe stad de tijd om hun kampement te verlaten van het Hooggerechtshof. Typisch voor de wijze waarop de huidige premier van Israel met een dergelijk rechtsorgaan om gaat,  werd het kampement onmiddellijk ontruimd met het bekende argument: veiligheidsredenen. Stempel: GEHEIM.

Vijfhonderd gewapende politieagenten ontruimen honderd Palestijnse settlers. De tegenstander bestrijden met zijn eigen middelen. Spiegelen.  Iedereen in Israel-Palestina herkent wat er gebeurt. Israëli’s komen er meer weg als ze met 500.000 illegaal de Palestijnse gebieden bewonen. Palestijnen worden als boeven weggevoerd.

Hoezo oog om oog, tand om tand?

 

Een Palestijnse vriend maakte daarvan een gedicht

In our village “Gate of Sun”, all, dazzled by the Shine

Keep holding the lit torches eager for liberty

In our village, we lived in peace, so fine….