In de documentaire “The Law in these Parts” , waar het
militaire recht in de bezette Palestijnse gebieden onder de loep wordt genomen
en gepensioneerde (militaire) rechters werden geïnterviewd, wordt duidelijk wat
er met “recht” gebeurt als er vermeende “veiligheid”
in het spel is.
De drie pijlers van onze samenleving: wetgevende,
rechtsprekende en uitvoerende macht staan in een delicaat evenwicht.
In de documentaire zie je militaire rechters met zoveel
woorden uitspreken dat : “orde en rechtvaardigheid niet altijd hand in hand
gaan” en: “dat wetgeving het militaire systeem moet helpen, dwz dat de wet door
de gebiedscommandant moet kunnen worden aangepast in tijd van nood.”
De hele piramide van wetten en regels waarbij er geen “burgerrechten zijn voor de
ingezetenen- lees Palestijnen”, is een
stelsel dat uiteindelijk de veiligheid van Israël dient. “Juridisch geschoolde “officieren besluiten
over strafmaatregelen, die langdurige hechtenis van Palestijnse burgers met
zich mee kunnen brengen. De Shabak- de
veiligheidsdienst- vraagt altijd om de volle termijn, verlenging van
administratieve detentie kan omwille van “veiligheid” eindeloos verleend
worden. Inzage in het dossier wordt niet verleend om de bron van de inlichtingen
niet in gevaar te brengen.
Palestijnen kunnen een petitie indienen bij het
Hooggerechtshof van de staat Israël.
Dat het Hooggerechtshof van Israël door zijn besluitvorming de
politiek dient en met zijn besluiten alle controversiële handelingen van de Israëlische
autoriteiten een schijn van legitimiteit geeft dat is dan maar zo : “omdat het
alternatief erger is”.
Erger voor wie?
Doelgerichte moorden, standrechtelijke executies, sloop van
huizen, inbeslagname van land? “Je dient
een systeem” was de conclusie van één van de ondervraagden.
