Demonstratie Hart voor Gaza, inspirerende voettocht door Breda.

demonstratie 31 augustus 2014 Breda foto: KM

Palestijnse vlaggen die wapperen in Breda.  Dankzij de zorgvuldige organisatie een waardig gebeuren. Reacties uit het publiek als: “de laatste tijd lees ik er maar niet over want het grijpt me teveel aan”  tonen dat de grote hoeveelheid slachtoffers en schade diepe indruk maken op de mensen, reden om mee te willen lopen in deze voettocht.

 

Maarten Jan Heijmans, Abu Jahjah, Anja Meulenbelt en het gemeenteraadslid Jamal El Khadouri gaven in hun toespraken weer wat zoal de onderliggende problematiek is van de huidige oorlog.  Het feit dat de blokkade van Gaza nog altijd niet opgeheven is en de weigering van de Israelische regering om ook maar enigszins te erkennen dat Hamas wel degelijk haar regeringstermijn begon op basis van de erkenning van Israel en de akkoorden die gesloten waren respecteerde moeten steeds maar weer plaats maken voor de mythe dat Israel handelt vanuit zelfverdediging. Dit terwijl een enorme agressie en destructie in Gaza heeft plaatsgevonden waarbij geen onderscheid werd gemaakt tussen vrouwen en kinderen en strijders.

“No justice, no peace” en “Viva Palestina” waren leuzen die aangeven waar het de betogers om te doen is: gerechtigheid en vrede en zelfbeschikkingsrecht voor een volk wier land in 1948 van hen is afgenomen.

Op het eind van de betoging werd heel respectvol een minuut stilte in acht genomen bij het oorlogsmonument van Breda

"thuiskomen", hoe doe je dat?

 

Bij de gelegenheid van een symposium op het Landelijk Dienstencentrum in Utrecht, waar de dissertatie van Janneke Stegeman centraal stond,  sprak Ds. Mitri Raheb, Luthers predikant in Bethlehem.

Ds. Raheb sprak naar aanleiding van Jeremia 32. In deze tekst is sprake van Judeërs die ten tijde van de Babylonische ballingschap achtergebleven waren in Jerusalem en Judeërs die terugkeren uit de ballingschap. Twee verschillende groepen, die je goed moet onderscheiden.  Eigenlijk kun je degenen die na 50 jaar ballingschap in 538 voor Christus terugkeren een beetje vergelijken met de Palestijnen die in 1995 terugkeerden na bijna 50 jaar ballingschap (na de verdrijving in 1948) stelde hij. Ineens had de PLO het in Palestina voor het zeggen. Dat werd, ver weg van het volk dat lange tijd was achtergebleven in het land onder de Israëlische bezetting, voor hen bepaald.  Dat is vragen om problemen.

Je kunt als balling niet terugkeren naar jouw land en doen alsof er in de tussentijd niets veranderd is. Mensen hebben akkers gekocht en verkocht – of juist niet: wellicht zijn de akkers intussen onteigend, tot state land verklaard en ingenomen door kolonisten!

De achterblijvers hebben zich zo goed en zo kwaad als het ging aangepast aan de omstandigheden en zijn volhardend tegen de wind in verder gegaan met  werk, het stichten van een gezin.  En dan ineens komt er een groep aan het roer die overeenkomsten heeft gesloten met de bezetter, ver weg zonder jou er in te kennen.

 Een tekst lezen vanuit jouw context, luisteren naar de diverse lagen die er in liggen, je kunnen identificeren met de kwetsbaren, je laten opwekken tot compassie.

Dat is de bedoeling van bijbelteksten. Ze geven geen blauwdruk  om er alleen de vervulling van de beloften voor jouw uitverkoren groep in te lezen, noch voor joden, noch voor christenen. Want er zijn meer stemmen, meer verhalen!