Uren lang kan Hani Abu Heikel vertellen. Een beminnelijke man, afgestudeerd aan de universiteit, vader van een gezin van vijf, woonachtig in Tel Rumeida in H2. Om in het onderhoud van zijn gezin te voorzien verkoopt hij koffie, gezien zijn achtergrond zou hij een hoge functie bij de palestijnse autoriteit kunnen hebben maar hij kiest ervoor zelfstandig te zijn en niet mee te werken met de Israelische bezetter. Als zovelen palestijnse mannen heeft hij in zijn jonge jaren in de israelische gevangenis gezeten. Daar is hij door intensieve gesprekken met intellectuelen uit alle geledingen gekomen tot de overtuiging dat de palestijnse zaak het meest geholpen is met geweldloos verzet. Hij is betrokken bij het project van B'Tselem (een israelische mensenrechtenorganisatie ): "shooting back" en leert de mensen in zijn omgeving werken met de video's. Als militairen zijn zoon neerslaan staat hij erbij en filmt. De betrokken officier is veroordeeld. Als een buurman zijn druiven steelt legt hij hem uit dat het zijn druiven zijn. We waren erbij en verbijsterd door zijn innerlijke rust. De poort van zijn achtertuin moet altijd open zijn, militairen en en settlers lopen dag en nacht via zijn tuin naar de andere kant van Tel Rumeida.
Altijd moet er iemand thuis zijn anders wordt zijn huis ingenomen. Drie tot vier keer per week worden 's nachts stenen gegooid om te zien of hij er is. 's Morgens liggen er tomaten en rotte eieren voor zijn voordeur.
Zes keer is zijn auto verbrand in de afgelopen drie jaar, zijn land is vier keer in brand gestoken.
Hij blijft, ondanks het vast voornemen van de settlers om hem daar weg te pesten en ondanks het gebrek aan bescherming van de bezetter, wier militairen dag en nacht aanwezig zijn, alles zien, maar niets doen.
1 opmerking:
... iemand de andere wang toekeren en de omvormende kracht die daarmee wordt opgebouwd ..
Een reactie posten