20-01-2012

Tot wie moeten wij gaan met onze boosheid?


Nadat we zorgvuldig een 17-tal vragen hadden geformuleerd om aan de premier van Israel te stellen toog ik met een eigengemaakt T-shirt naar Den Haag om te demonstreren tegen de bezetting van de Palestijnse gebieden. Velen hadden zich verzameld voor het gebouw van de Tweede Kamer, maar ik moest en zou Netanyahu zelf confronteren met mijn woede.
Als enige stond ik, met achter op mijn T-shirt een grote wachttoren, voor de ingang van het binnenhof toen grote motoren en een 6-tal geblindeerde auto’s langsreden. In een reflex stak ik mijn handen omhoog als een Palestijn opgebracht door een militair, toen de premier van Israel het binnenhof in werd gereden. Natuurlijk moest en zou ik mijn actie herhalen bij de terugtocht. Ondanks herhaalde oproepen van politie ter plekke om mij te verwijderen meende ik als Nederlands burger zonder enige drang om “orde te verstoren” , dat ik recht had om stil mijn protest te laten horen. Wat mijn Palestijnse medemens in Palestina niet mogelijk wordt gemaakt met traangas en rubber kogels als zijn deel, vond ik dat ik mij als Nederlands burger niet mocht laten ontzeggen. De politie had het moeilijk met mijn geweldloos verzet en werd steeds bozer. Maar ook bij zijn vertrek kon ik de premier van Israel confronteren met mijn boosheid, geflankeerd door een Israëlische beveiligingsbeambte. Kyrie Eleison, was mijn eenzaam “verzetslied”. Heer ontferm u.
Heer onferm u over hen die boos zijn. Wat een respect heb ik voor mijn Palestijnse broeder die al zo lang onrecht moet verdragen en met volharding de leugens weerspreekt.
1,5% van het Palestijns gebied is slechts bebouwd met nederzettingen zei de premier in nieuwsuur, waar maakt Abbas zich druk om? Abbas moet ophouden voorwaarden vooraf te stellen, hij moet gewoon aan de onderhandelingstafel. Hij moet meewerken.
Hoe handig kun je als politicus zijn. Niets over je eigen aandeel: dat terwille van die zgn 1,5% 40% van de infrastructuur van de bezette Westelijke Jordaanoever uit Israëlische infrastructuur bestaat. Niets over de voortdurende discriminatie van Palestijnen ten opzichte van kolonisten, de VN-resoluties, die door de staat Israel genegeerd worden, martelingen in en buiten de gevangenissen ook van minderjarigen, het geweld van de kolonisten, de honger in GAZA.

Mijn vertrouwen in de mens is weer volledig gedaald. Hoe moet ik de nieuwe dag in?
Ik lees Ps. 147 vers 6
De Heer verheft de vernederden. Bezingt dus de Heer met een dankbaar hart en speelt voor God op de citer, voor Hem die regen geeft, oogst voor de mens, voedsel voor de dieren…….

1 opmerking:

Mieke zei

Prachtig stuk Kathinka!