"thuiskomen", hoe doe je dat?

 

Bij de gelegenheid van een symposium op het Landelijk Dienstencentrum in Utrecht, waar de dissertatie van Janneke Stegeman centraal stond,  sprak Ds. Mitri Raheb, Luthers predikant in Bethlehem.

Ds. Raheb sprak naar aanleiding van Jeremia 32. In deze tekst is sprake van Judeërs die ten tijde van de Babylonische ballingschap achtergebleven waren in Jerusalem en Judeërs die terugkeren uit de ballingschap. Twee verschillende groepen, die je goed moet onderscheiden.  Eigenlijk kun je degenen die na 50 jaar ballingschap in 538 voor Christus terugkeren een beetje vergelijken met de Palestijnen die in 1995 terugkeerden na bijna 50 jaar ballingschap (na de verdrijving in 1948) stelde hij. Ineens had de PLO het in Palestina voor het zeggen. Dat werd, ver weg van het volk dat lange tijd was achtergebleven in het land onder de Israëlische bezetting, voor hen bepaald.  Dat is vragen om problemen.

Je kunt als balling niet terugkeren naar jouw land en doen alsof er in de tussentijd niets veranderd is. Mensen hebben akkers gekocht en verkocht – of juist niet: wellicht zijn de akkers intussen onteigend, tot state land verklaard en ingenomen door kolonisten!

De achterblijvers hebben zich zo goed en zo kwaad als het ging aangepast aan de omstandigheden en zijn volhardend tegen de wind in verder gegaan met  werk, het stichten van een gezin.  En dan ineens komt er een groep aan het roer die overeenkomsten heeft gesloten met de bezetter, ver weg zonder jou er in te kennen.

 Een tekst lezen vanuit jouw context, luisteren naar de diverse lagen die er in liggen, je kunnen identificeren met de kwetsbaren, je laten opwekken tot compassie.

Dat is de bedoeling van bijbelteksten. Ze geven geen blauwdruk  om er alleen de vervulling van de beloften voor jouw uitverkoren groep in te lezen, noch voor joden, noch voor christenen. Want er zijn meer stemmen, meer verhalen!