Op 22 december jl werd in Utrecht het zgn. Kairos document uit Palestina overhandigd:
“Het uur van de waarheid. Een woord van geloof, hoop en liefde uit het hart van het Palestijnse lijden”.
Father Jamal Khader, één van de opstellers van het document was overgekomen uit Bethlehem om het document te overhandigen aan vertegenwoordigers van diverse kerkelijke gremia: de PKN, de Raad van Kerken, de RK bisschoppenconferentie en de Oudkatholieke kerk
Ik ben zelf lid van het Comité van Aanbeveling van het document en stond paf van de vergevingsgezinde en verzoeningsgerichte toon van het document.
Vandaar dat ik oprecht verbaasd was dat er niet hartelijker gereageerd werd op de inhoud. Dit heeft blijkbaar te maken met de angst om de achterban te polariseren en met de discussie die vooraf al in de media was losgebarsten.
Het document is bedoeld is als een schreeuw om hoop, een brief aan het Palestijnse en Israëlische volk en de wereldgemeenschap met de vraag om niet meer zwijgend toe te zien terwijl het Palestijnse volk wordt onderdrukt. Het document is te downloaden van de website van de pkn. Elementen die behoorlijk veel aandacht kregen in de pers : de oproep om een start te maken met een systeem van economische sancties en boycot tegen Israël. Al langer werd opgeroepen tot boycot van producten die afkomstig zijn uit de settlements. Er is nu verwarring over de reikwijdte van de oproep.
Verder vallen nogal wat kopstukken over de term "Israëlische bezetting". Volgens algemeen aanvaarde regels van internationaal recht is er echter wel degelijk sprake van een “bezetting” en die duurt al zo lang dat er inmiddels sprake is van een grote urgentie. Vanuit die urgentie doet dit document een oproep aan palestijnen, Israëli's en onder meer ons Westerse Christenen.
Ten slotte wordt gesteld dat de Palestijnen Israel niet zouden erkennen. Nergens zie ik dat in het document terugkomen. Vanaf 1988 heeft de Palestijnse Autoriteit Israël erkend en dat is ook de basis van de Oslo akkoorden. De vraag die nu wordt gesteld aan Israel is om het leed van de Palestijnen te erkennen. Het document is een hartenkreet, een oproep aan de harten van mensen om te horen naar het lijden van de medemens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten